مدلهای کسب و کار در رایانش ابری

چکیده

با گسترش و رشد روزافزون تکنولوژی کسب و کارهای سنتی به سمت تبدیل شدن به سازمان های پویا و مدرن هستند. تبدیل این سازمان ها به کسب و کارهای الکترونیکی چالشی جدی در زمینه کسب و کار به شمار می رود. در این راستا مدل كسب و كار از اهمیت زیاد برخوردار است. مدل کسب و کار به عنوان یک الگو و طرح برای انجام کارها و رسیدن به اهداف کسب و کار استفاده می شود. اینکه چه فعالیتی در چه زمانی و به چه شکلی صورت پذیرد تا کسب و کار به سمت درآمد مورد نظر حرکت کند و همچنین برای جلوگیری از انحراف از مسیر نیازمند یک مدل کسب و کار هستیم. نداشتن یک الگو و درواقع یک مدل کسب و کار موجب بهم ریختگی و عدم انسجام روال های درحال اجرا می گردد. به دلیل گستردگی کسب و کارها امکان بیان همه ی مدل ها وجود ندارد اما عواملی که بر یک مدل تاثیر می گذارند و همچنین کنترل این عناصر می تواند کمک شایانی به پیشرفت در این زمینه نماید.اين پروژه ابتدا مروري بر رایانش ابری و مدل های کسب و کار دارد. سپس با بررسي و تشريح مشخصات مدلهاي كسب و كار سنتي و تلفيق آن با رایانش ابری، به تشريح خصوصيات مدلهاي كسب و كار مبتني بر رایانش ابری مي پردازد و در نهايت، چارچوبي مفهومي از مدلهاي كسب و كار مبتني بر رایانش ابری را ارائه مي كند.

با توسعه کسب و کارها دیگر نمی توان مبتنی بر روشهای سنتی به اداره نمودن مشتریان و خواستهای آنان اقدام نمود. این امر سبب می شود تا نتوان همگام با مشتری، که دائما ًدر حال تغییر ذائقه خود است، کسب وکار را به نحوی آماده نمودکه از پس این پویایی اجباری برآید. به عبارت دیگر اگرکسب وکاری نتواند خود را دائماً آگاه از نیازها و رفتارهای مشتریان خود نماید و برای تغییر ذائقه مشتری خود(حتی قبل از ایجاد تغییر ذائقه) برنامه ریزی و اقدام نماید، می تواند نه تنها زنده بماند بلکه همچون برخی شرکت های نرم افزاری و سخت افزاری مهم دنیا، به سودآوری سرسام آوری روی آورد. از این رو این تحقیق درصدد جایگاه هر یک از مدل های کسب و کار را در سه حوزه داده های کسب وکار، وب کاوی و پردازش ابری مورد بررسی قرار داده و مشخص سازد که ارزش هر یک و روند فعلی آن چگونه است و درآینده به چه سمت و سویی حرکت خواهدکرد.

این تحقیق میتواند برای تمامی افرادی که علاقمند به توسعه کسب و کارها مبتنی بر اطلاعات و فناوریهای آن باشد،کمک شایانی نماید. این تحقیق با بررسی روندهای مختلف گذشته، حال و آینده به ارزشگذاری و ترسیم روند و دورنمای استفاده از چنین سیستمهایی می پردازد و مشخص می سازد که جایگاه مدل های کسب و کار با کمک پردازش ابری در توسعه کسب وکارهای فعلی و ایجاد تغییرات مثبت درکسب وکارها در چه حد می تواند باشد. همچنین این تحقیق میتواند به محققین حوزه های هوش مصنوعی، نرم افزار و سخت افزار بخصوص مخزن داده در شناخت جایگاه این امور و نمایش روندها و دورنماهای این صنعت کمک زیادی نماید.

مقدمه

مدل های کسب و کار

یکی از عناصر اصلی در عملکرد شرکت ها و موفقیت آنها مدل های کسب و کار هستند. این مدل ها در قالب یک الگو به سه سوال اساسی در زمینه کسب و کار پاسخ می دهند که کدام فعالیت ها در چه زمانی و چگونه انجام شوند. در صورت پاسخ صحیح به این سه سوال سازمان عملکرد بهتری را ارایه می دهد در نتیجه رضایت مشتریان فراهم شده، موجب سود و منفعت شرکت می گردد. در کسب و کارهای کنونی مدل های بسیار زیاد با ویژگی های متعدد و گسترده ای وجود دارد به همین دلیل نمی توان همه مدل ها را در یک مجموعه گردآوری کرد اما عوامل و عناصر تاثیرگذار بر روی این مدل ها می تواند به الگوی خوبی بدل شود و با

به کنترل درآوردن این عناصر طراحی یک مدل کسب و کار را تسهیل نمود. می توان مدل کسب و کار را ابزاری دانست که به سازمان و شرکت تجاری کمک می کند که بتواند سوددهی داشته باشد و کسب درآمد کند. به مدل کسب و کار نقشه و یا طرح کسب و کار نیز گفته می شود. در واقع مدل کسب و کار یک روشی را ارایه می کند که بنگاه تجاری بوسیله آن به مشتریان خود پاسخ داده و خدمات ارایه می کند. این مدل شامل دو مرحله می باشد: مرحله اول بیان می کند شرکت یا سازمان چه کاری را می خواهد انجام دهد که به این مرحله استراتژی گفته می شود. در مرحله ی دوم به بیان این نکته می پردازد که شرکت چگونه و به چه شکلی این طرح ریزی را به اجرا در میاورد که به آن پیاده سازی می گوییم.

در واقع مدل کسب و کار به اختصار بیان می کند که چگونه یک سازمان تجاری باید برای انتخاب مشتریان خود عمل کند. در واقع بازار هدف را مشخص می کند. بعد از آن باید به معرفی محصول خود پرداخته و در واقع نکاتی که محصول را متمایز و خاص می کند را معرفی و بیان کند. با اینکار سازمان مشتری خود را پیدا می کند و موظف است مشتری خود را حفظ کند. اینکه چگونه و از طریق چه راهبردهای تبلیغاتی و توزیعی محصول و خدمت وارد بازار شود از دیگر نکاتی است که در مدل کسب و کار بیان می شود. در این مدل باید اهداف سازمان معرفی شده و آینده ای از نتیجه ی عملکرد ترسیم گردد. همچنین منابع سازمان باید هماهنگ شده، روش های کسب درآمد و سوددهی نیز مشخص می گردند.

مدل های کسب و کار در رایانش ابری محدوده ی نسبتا جدیدی است و پیدا کردن مدل درستی برای استفاده از کسب و کار می تواند پایداری و بقای سازمان را بالا می برد. با آگاهی از نقاط ضعف و قوت مدل های کسب و کار سازمان ها می توانند از بین انبوه مدل های ارایه شده مناسب ترین مدل تجاری را برای خود انتخاب کرده و به کار ببندند و در رکود اقتصادی کسب و کارهایشان را گسترش دهند.

رایانش ابری

رایانش ابری یک راه حل فراگیر در ارایه ی منابع محاسباتی اعم از سخت افزار، نرم افزار، شبکه، حافظه و غیره را فراهم می کند. بر اساس این تعریف مشخصات خاصی بر روی رایانش ابری بیان می شود:

همه شمول - راه حل های متعدد در یک سرویس را فراهم می کند. این امر شامل زیرساخت های سخت افزاری، نرم افزاری و سیستم های عملیاتی و غیره می باشد.

دسترسی از راه دور – کاربران رایانش ابری از طریق ابر و از طریق ارتباط از راه دور به داده های خود دسترسی دارند و منابع محاسباتی در هر زمان و با هر مورد درخواست در دسترس هستند.

سرعت – کاربران رایانش ابری برخلاف کسب و کارهای سنتی، نیازی به کامپیوترهای قدرتمند برای مدیریت حجم عظیم داده ها ندارند و می توانند تنها با یک ارتباط اینترنتی و پهنای باند کافی به فراهم کننده ی سرور متصل شده و همه ی زیر ساخت های مدیریت داده را در اختیار داشته باشند.

مدل های استقرار ابر

ابرها بر اساس مشخصه های کسب و کار، نیازمندی های تکتیکی و عملیاتی به سه دسته تقسیم می شوند:

1. ابرهای عمومی : ابر عمومی به معنای عام و سنتی ابرها می باشد. در این نوع ابر استفاده ی همگانی صورت می گیرد و همانند صنایع آب و برق، فضا در اختیار کاربر به هراندازه که بخواهد قرار می گیرد و در انتها براساس حجم استفاده ای که از خدمت ابری داشته است هزینه ی آن را پرداخت می کند.

2. ابر های خصوصی: یک زیر ساخت رایانش ابری برای استفاده ی یک سازمان بصورت داخلی است و مناسب یخود می باشند. این زیرساخت با خارج از سازمان هیچ ارتباطی نداشته، تمام تجهیزات داخل سازمان قرار دارد در نتیجه از امنیت بالایی برخوردار است. استفاده از ابرهای خصوصی بسیار گران می باشد و مشکلاتی را برای استفاده کنندگان به وجود می آورد. برای دوری از این مشکلات و همچنین استفاده از قابلیت های ابر خصوصی، ابر خصوصی مجازی توصیه می شود. این ابر بخشی از یک زیرساخت ابر عمومی است که برای استفاده ی اختصاصی در اختیار یک سازمان قرار می گیرد.

3. ابرهای پیوندی: این ساختار ترکیبی از ابرهای خصوصی و عمومی می باشند. یک ابر خصوصی می تواند با چندین ابر عمومی ترکیب شده و مورد استفاده ی سازمان قرار بگیرد. این ابرهای پیوندی ساختار مناسبی برای سازمان ها و موسسات تجاری هستند. با استفاده از آن شرکت می تواند خدماتی را در بخش ابر عمومی ارایه دهد که برای بخش بازار درنظر گرفته شده است و مربوط به ارتباط با کاربر می باشد و نیز ذخیره اطلاعات و حساب های خود را در ابر خصوصی قرار دهد.

خدمات رایانش ابری

1. زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS): در این سطح، سخت افزار و سریس های مرتبط با آن رایه می شود، از جمله: مرکز داده ها، سخت افزارهای فیزیکی، دیوار آتش، تجهیزات شبکه و غیره. دستگاه های ذخیره سازی، مدیریت پایگاه داده و همه ی سرویس ه ای مرتبط به سخت افزار به کاربر نهایی ارایه می شود.

2. بستر سخت افزاری به عنوان سرویس (PaaS): این لایه راه حل های مستقل از سخت افزار را به توسعه دهندگان نرم افزار ارایه می دهد، از جمله: سیستم های عامل، ماشین های مجازی، نرم افزارهای زیرساختی و غیره. توسعه دهندگان می توانند برنامه های کاربردی خود را با استفاده از این بستر و بدون نگرانی درباره ی زیرساخت های سخت افزاری زیرین (IaaS) بنویسند.

3. برنامه های کاربردی به عنوان سرویس (SaaS): این لایه برای کاربر نهایی مورد توجه می باشد. SaaS یک نرم افزار است که به وسیله ی یک یا چند ارایه کننده، داده را از راه دور تحویل گرفته و مدیریت می کند. از آنجایی که این خدمت مربوط به برنامه و نرم افزارهای کاربردی می باشد که دسترسی به آن ها وجود دارد و استفاده می شوند، مدل پرداخت آن بصورت "پرداخت به ازای هر استفاده" می باشد.

کاربران معمولا تنها به یکی از این خدمات احتیاج ندارند بلکه نیازمند راه حلی هستند که همه ی این خدمات را در قالب یک سرویس به آن ها ارایه دهد. خدمت XaaS به معنی "همه چیز در یک سرویس" این خدمت را ارایه می کند. در نتیجه XaaS شامل هر سه خدمت IaaS، PaaS و SaaS می باشد.

مدل های استقرار ابر

ابرها بر اساس مشخصه های کسب و کار، نیازمندی های تکتیکی و عملیاتی به سه دسته تقسیم می شوند:

الف) ابرهای عمومی : ابر عمومی به معنای عام و سنتی ابرها می باشد. در این نوع ابر استفاده ی همگانی صورت می گیرد و همانند صنایع آب و برق، فضا در اختیار کاربر به هراندازه که بخواهد قرار می گیرد و در انتها براساس حجم استفاده ای که از خدمت ابری داشته است هزینه ی آن را پرداخت می کند.

ب) ابر های خصوصی: یک زیر ساخت رایانش ابری برای استفاده ی یک سازمان بصورت داخلی است و مناسب یخود می باشند. این زیرساخت با خارج از سازمان هیچ ارتباطی نداشته، تمام تجهیزات داخل سازمان قرار دارد در نتیجه از امنیت بالایی برخوردار است. استفاده از ابرهای خصوصی بسیار گران می باشد و مشکلاتی را برای استفاده کنندگان به وجود می آورد. برای دوری از این مشکلات و همچنین استفاده از قابلیت های ابر خصوصی، ابر خصوصی مجازی توصیه می شود. این ابر بخشی از یک زیرساخت ابر عمومی است که برای استفاده ی اختصاصی در اختیار یک سازمان قرار می گیرد.

ج) ابرهای پیوندی: این ساختار ترکیبی از ابرهای خصوصی و عمومی می باشند. یک ابر خصوصی می تواند با چندین ابر عمومی ترکیب شده و مورد استفاده ی سازمان قرار بگیرد. این ابرهای پیوندی ساختار مناسبی برای سازمان ها و موسسات تجاری هستند. با استفاده از آن شرکت می تواند خدماتی را در بخش ابر عمومی ارایه دهد که برای بخش بازار درنظر گرفته شده است و مربوط به ارتباط با کاربر می باشد و نیز ذخیره اطلاعات و حساب های خود را در ابر خصوصی قرار دهد.

رایانش ابری به عنوان یک مدل کسب وکار:

یک مدل کسب و کار راهی را برای ایجاد ارزش برای مشتریان نشان می دهد. مدل کسب و کار نشان می دهد که از چه طریقی یک کسب کار از میان فعالان، فعالیت ها و همکاری فرصت های بازار به سود تبدیل می کند. مدل کسب و کار بیان می کند که چطور وردی ها (منابع) تبدیل به خروجی (ارزش) می شوند. رایانش ابری می تواند به عنوان یک مدل تجاری در حال ظهور در نظر گرفته شود و لایه های خدمات را فراهم کند که به کاربران نهایی ارایه می شود. مدل کسب و کار رایانش ابری سه جزء را شامل می شود:

• زیرساخت

• بستر سخت افزاری

• برنامه های کاربردی

این سه جزء از چهارچوب مدل کسب و کار ابری به توصیف سازمان های تجاری بر اساس نوع سرویس آن ها می پردازد. این چهارچوب نقش های مختلف کسب و کار را برای مشتریان بیان می کند. سازمان ها می توانند در جهت خاصی از کسب وکار حرکت کرده و عمل کنند که عبارتند از:

• فراهم کنندگان زیرساخت

• فراهم کنندگان بستر سخت افزاری

• فراهم کنندگان سرویس

• فراهم کننگان خدمات انبوه

• مشاوره

در حقیقت تمام نقش هایی که در بالا ذکر شد می توانند با یکدیگر ترکیب شده و در یک زنجیره ی ارزشی واحد قرار بگیرند. این زنجیره ی ارزشی واحد در واقع همان رایانش ابری است.

مدل مکعبی ابر CCM:

تعریف مدل مکعبی ابر CCM:

این مدل توسط فردی به نام Jericlo Froum برای همکاری امن در تشکیلات ابری مناسب در کسب و کارهای مختلف پیشنهاد شده است. همانطور که اشاره شد سرویس های ابری زیادی وجود دارند که می توانند خدمات ارایه کنند. این امر موجب می شود مشتریان رایانش ابری در انتخاب سازمان و مدل مناسب دچار سردرگمی شوند. مدل مکعبی راه حلی برای این مشکل می باشد. در مدل ابر مکعبی چهار بعد متمایز می شوند:

• External and Internal :این بعد نوع کسب و کار را مشخص می کند. "داخلی" به معنای ابر خصوصی و "خارجی" به معنی ابر عمومی می باشد.

• Proprietary and Open : "اختصاصی" به معنی خدمات قراردادی یا پرداختی می باشد. "باز" برای خدمات و راه حال های متن باز به کار می روند. در مفهوم رایانش ابری، گاهی اوقات "باز" به معنای سیستم یا بستری است که اجازه ی به اشترام گذاری و دسترسی آزاد به برنامه های کاربردی وجود دارد. به عنوان مثال Google App Engine "باز" محسوب می شود.

• Parameterized (Per) and D-Parameterized (D-P) : تعریف اصلی این بعد در واقع به عنوان یک طرز فکر معماری است. به این معنی که پارامترهای سنتی فناوری اطلاعات مثل شبکه و دیوار آتش "داخل" و یا "بیرون" سازمان قرار می گیرند. در مفهومی که ما بیان می کنیم "پارامتر" (Per) به معنی ارایه ی ساختار به عنوان سرویس (IaaS)، و بستر به عنوان خدمت و سرویس (PaaS)، و یا هرنوع سرویس، پشتیبانی و یا قراردادی می باشد که از بستر و زیرساخت استفاده می کنند. سرویسی که D-P ارایه می کند بصورت نرم افزار به عنوان خدمت (SaaS) می باشد و یا هر سرویس، قرارداد و یا پشتیبانی که از نرم افزار و برنامه های کاربردی استفاده می کنند مادامیکه با حد و مرزهای سخت افزاری محدود شده اند.

• In-Sourced and out Sourced : "داخل منبع" به معنی ابرهای در حال توسعه خانگی می باشد. "خارج از منبع" نیز به سرویس ها و قراردادهایی اطلاق می شود که مدیریت همه ی درخواست ها را فراهم می کنند. بیشتر مدل های کسب و کار ابری داخل این بعد قرار می گیرند.

مدل شش وجهی:

مدل کسب و کار ابری یک محدوده ی جدید و نوظهور است و یک مدل به تنهایی نمی تواند به طور کامل بهترین مدل کسب و کار را نمایش دهد. از این رو مدل های کسب و کار زیادی وجود دارند که این امر انتخاب مدل مناسب را برای کاربران دشوار می سازد.

بر اساس بررسی های اقتصادی و مالی وجود پنج عنصر اصلی در هر کسب و کار موفق ضروری است:

1. اعتماد و حجم بالای مشتریان

2. سرمایه گذاران

3. محبوبیت

4. ارزیابی بازار

5. نوآوری

برای مثال، Facebook در شش سال حدود چهارصد میلیون کاربر به دست آورده و فاکتورهای مشتریان، سرمایه گذاران، محبوبیت، ارزیابی و نوآوری در مقایسه با رقیبان و انتظارات تحلیل گران به حداکثر رسیده اند. به عنوان مثال مشابه می توان از شرکت iPhone نام برد که همام مسیر Facebook را طی می کند. با این وجود، یک فاکتور مهم دیگر نیز در بررسی کسب و کارها وجود دارد که به آن به اختصار “GTJD” نامیده می شود و به معنی "اتمام کار" می باشد. منظور از این فاکتور این است که بررسی می کند آیا خدمات رایه دهنده ی خاص سرویس می تواند مشکلات مشتری را حل کند و آیا راه حل های آن ها کاملا با خدمات ابری مرتبط هستند و مقیاس های درست و به اندازه ای برای سازمان و مشتری ارایه می دهند. این فاکتور بسیار ضروری است زیرا بعضی از ارایه دهندگان سرویس از راه های جایگزینی استفاده می کنند که ارتباط کمتری با ابرها دارند. به علاوه فاکتور اتمام کار ریسک های کمتری به همراه دارد و به مطالعات موردی و بررسی های مشترک در قالب نظرسنجی و مصاحبه وابسته است.

رابطه ی بین مدل ابر مکعبی و مدل شش وجهی:

مدل ابر مکعبی کسب و کار را به هشت دسته تقسیم کرده است و رهنمودهایی را ارایه می دهد که چطور کسب و کارهای ابری باید عمل کرده و جهت آن ها را از فاز اول تا چند سال آینده از عملیات کسب و کار را مشخص می کند و طرح استراتژیکی آن را ارایه می دهند. مدل شش گوشه یک مدل ایده آل برای هایلایت نمودن نقاط قوت و ضعف کسب و کارهای ابری در هر زمان ارایه می دهد. آگاهی از مناطقی که باید روی آن ها تمرکز کرد و به روز رسانی موثر و سریع برای حفظ پایداری خود با تمرکز بر مناطق اشغال شده در مدل شش گوشه انجام می گیرد.

مدل شش وجهی یک پل بر روی شکاف بین کیفیت و کمیت ساخته و به سازمان ها کمک می کند تا آن چه که در مدل ابر مکعبی نمی تواند اندازه گیری شود را ردیابی کند در نتیجه این دو مدل یکدیگر را کامل می کنند.

مدل های قیمت گذاری در رایانش ابری:

در حال حاضر ما تعداد افزاینده ای از سرویس های اینترنتی مورد نیاز را شاهد می باشیم. ارایه دهندگان ارزنده ای مانند Amazon، Google، Sun، IBM، Oracle، Salesforce و غیره زیرساخت های محاسباتی و نرم افزاری را ارایه می دهند. این زیرساخت های محاسباتی و نرم افزاری به عنوان یک هسته برای ارایه ی خدمات سطح بالا مانند محاسبه، ذخیره سازی، پایگاه داده و برنامه های کاربردی کاربرد دارند. برنامه های کاربردی می توانند شامل خدمات Email، برنامه های دفتری، امور مالی، ویدیو، صدا و پردازش داده ها باشند.

در طول تجزیه و تحلیل بیش از هفتاد ارایه دهنده ی خدمت ابر شناسایی شده اند که در جدول ذیل برخی از آن ها آورده شده اند. این جدول یک نمای کلی از تولیدکنندگان، نوع سرویس هایی که ارایه می دهند و مدل های قیمت گذاری انتخاب شده را بیان می کند که به عنوان یک نقشه و طرح مفهومی از چهارچوب های پیشنهادی است.

خدمات ارایه شده به انواع مختلفی دسته بندی می شوند. از جمله: زیرساخت، فضای حافظه، پایگاه داده، مدیریت فرآیندهای تجاری، بازار، صدور صورتحساب، حسابداری، پست الکترونیکی، اشتراک گذاری داده ها، پردازش داده و خدمات تحت وب

در حال حاضر اغلب مدل های قیمت گذاری برای تولیدکنندگان خدمات مدل "پرداخت به ازای استفاده" (pay per use) می باشد که کاربر یک قیمت ثابت را برای یک واحد خاص از استفاده، پرداخت می کند. این واحد خاص می تواند بر اساس ساعت، گیگابایت یا موارد دیگر باشد. این مدل بسیار ساده است. هر واحد دارای یک قیمت ثابت است. این مفهوم ساده بطور گسترده برای محصولات و خدماتی استفاده می شود که به دلیل تولیدات انبوه و گستره ی آن ها مذاکرات برای قیمت گذاری را غیرعملی می کند.

یک مدل قیمت گذاری مشابه وجود دارد که تفاوت هایی با مدل پرداخت به ازای هر استفاده وجود دارد. این مدل قیمت گذاری آبونمان (Subscription) نام دار. در این مدل کاربر یک قرارداد را برای استفاده از واحدهای خدماتی ترکیبی امضا می کند. قیمت ثابت و چهارچوب زمانی این خدمات از قبل مشخص شده اند و بازه ی زمانی آن ها ماهانه و یا سالانه می باشد. با بررسی روی مدل های قیمت گذاری نام برده شده مشخص می گردد که کاربران معمولا مدل های قیمت گذاری ساده و یک پرداخت ثابت را ترجیح می دهند (مثل روش آبونمان و پرداخت به ازای هر استفاده). شاید دلیل این امر راحتی محاسبه ی هزینه و درک ساده تر این مدل ها باشد. در این مدل ها نحوه ی محاسبه ی هزینه واضح و شفاف است. علاوه بر این ها از منظر روانشناسی نیز رویکرد به این مدل های ساده قابل توضیح است زیرا که کاربران از پرداخت صورت حساب های بزرگ گاه و بیگاه پرهیز می کنند.

قیمت گذاری پویا (که قیمت گذاری متغیرنیز نامیده می شود) مدلی است که در آن قیمت گذاری خدمات بر اساس عرضه و تقاضا متغیر است. برای مثال با استفاده از مذاکرات یا مزایده قیمت گذاری انجام می شود. این مدل قیمت گذاری معمولا برای محاسبه ی قیمت اقلام متفاوت و گران (با ارزش بالا) استفاده می شود. مزایده یک مکانیزم استاندارد برای انجام واحدهای عرضه و تقاضا می باشد.

بررسی ادبیات موضوع

کارهایی که در ارتباط با عنوان تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است ...

بدنه تحقیق

تحلیل هایی که توسط محقق صورت گرفته است (نظیر مقایسه و ارزیابی)

نتیجه گیری

نتیجه ای که در نهایت حاصل شده است.